Bir önceki yazıda çocuğumuzun kendine duyduğu saygıyı geliştirmenin yollarını anlatmıştım. Çocukta özsaygı gelişiminde öncelikle anne-babanın kendilerine, birbirlerine ve çevrelerine duyduğu saygının çok önemli bir etkisi olduğundan bahsetmiştim. Bu yazıda anne-baba olarak nasıl güçlü ve olumlu bir özsaygı modeli olabiliriz üzerine yazacağım:

Öncelikle kendimize duyduğumuz özsaygıdan başlayabiliriz. Hissettiğimiz pek çok duygu gibi saygı da çocuklarımız tarafından hızla hissedilip içselleştiriliyor. Bu nedenle sadece bizim kendimize duyduğumuz saygı bile çocuğumuzda bu saygının gelişmesinde çok büyük işlev görüyor.

Kendimize duyduğumuz saygıyı güçlendirebilmek için:

  • Bugüne kadar başardığımız şeyleri yeniden hatırlayabiliriz: Odaklandığımız şeyin geliştiğini düşünecek olursak bu hatırlamalar bizi yeniden o duyguya sokacaktır.
  • Nelerde iyi olduğumuzu düşünebilir ve bize verilen yetenekler için şükredebiliriz: Sürekli daha iyi olmaya çabalarken aslında yeterince iyi olan pek çok özelliğimizi gözden kaçırabiliyoruz, aslında yeteneklerimizin de çabalarımızın da bir nimet olduğunu düşünürsek, bu yetenek ve çabamızı görmezden gelmek bize verilenle ilgili bir şükürsüzlüğe dönüşebilir. Bunun yerine bunlarla ilgili daha çok şükretmeyi deneyebiliriz.
  • Kendimize gerçekçi hedefler koyabiliriz, artan sorumluluklar, gerçekleşemeyen hedeflere, gerçekleşemeyen hedefler de özsaygımızdaki yaralara dönüşebilir. Bu nedenle hedeflerimizi ve sorumluluklarımızı yeniden gözden geçirebiliriz.
  • Kendimize bereketli ve hayırlı uğraşlar bulabiliriz: Bazen kendimize gereğinden fazla yüklenmek, fazla beklentiye girmekten dolayı özsaygımızı zorlarken, bazen de tembellikten, üretmemekten ötürü özsaygımızı zayıflatırız. “Bir işte yorulduğunda başka bir işle dinlen” düsturunca tembelliği üstümüzden atıp üretmeye yönelebiliriz.
  • Allah’ın bize verdiği değeri hatırlayabiliriz: Yaradılışımızın, her bir nimetin değerini, bizim için bir hediye olduğunu, bu hediyeleri bize lutfeden Rabbimizin bize verdiği kıymeti ve Allah’ın halifesi olma misyonumuzu yeniden hatırlayabiliriz.

Eşler arasındaki saygıyı geliştirmek için:

Bir çocuğun üç tane ebeveyni vardır denir, annesi, babası ve anne-babası arasındaki ilişki. Çocuk, anne-baba arasındaki saygıya dayalı ilişkiye şahit oldukça kendine dair de güçlü bir saygı duygusu gelişecektir.

Onu dinleyerek, takdir ederek, destekleme, ona güvenme ve cesaretlendirme şeklinde yansır. Evlilikte böyle bir saygının ne kadar önemli olduğunu Hz. Hatice örneğinden de anlayabiliriz, ilk mümine olarak Peygamber efendimizi destekleyişi bu güçlü saygının, güvenin eseridir.

Eşlerin birbirlerine duydukları saygıyı Ayet-i Kerime*; eşlerin birbirinin elbisesi olması benzetmesi ile açıklar. Elbise benzetmesi, eşlerin birbirini koruması, güzelce temsil etmesi ve ayıplarını örtmesiyle açıklanabilir.

Havva Başgül

*Bakara 187:

“… (Haramdan korunmak ve sükunete kavuşmak için) onlar sizin için bir elbise, siz de onlar için bir elbise (durumunda)sınız….”