Dini bayramlar, Endonezya’da en görkemli bayramlardır. Okullar bir kaç haftalık tatile girer. Müslüman işçiler bayram için iş yerlerinden ücretli izin alırlar. Mudik (eve dönüş) denen geleneklerine göre, insanlar bayramdan birkaç gün önce tüm aileleriyle birlikte bayram kutlamak ve akrabalarını ziyaret etmek amacıyla memleketlerine gitmek için yola çıkarlar. Ailedeki herkes bayram namazından sonra ağırlanacak misafirler için evi temizlemede ve lezzetli ikramlıkları hazırlamada yardımcı olur. En meşhur geleneksel tatlı “nastar” adı verilen ananaslı turtalardır. Diğer çeşitler arasında “bin katlı pasta” da çok ünlüdür.
Bayramdan önceki gün, akşam namazının ardından, bayramın gelişini kutlamak için mahalle aralarında tekbirler getirerek davullar çalıp, meşaleler yakıp, havai fişekler atarak “pawai obor” adlı geçit törenleri yapılır. Bayramın ilk günü bütün erkekler ve kadınlar bayram namazına mahallelerindeki en büyük mescide giderler. Namazdan sonra herkes birbiriyle tokalaşır ve eve gelene kadar yol boyunca karşılaşılan herkesten helallik istenir. Komşular birbirlerini yemeğe veya bir şeyler içmeye evlerine davet ederler. Çocuklar renkli zarflar içinde “uang raya/angpao/thr” adlı bayram harçlıkları alırlar.
Eve gelindiğinde, en büyüğünden en küçüğüne kadar ailedeki herkesten dua ve helallik istenilen geleneksel “sungkeman” merasimi yapılır. Bayramda af dilemek ve bağışlamak Endonezyalı Müslümanlar arasında özgün bir uygulamadır. Sonrasında bütün aile birlikte yemek yer ve diğer aile üyeleri ve akrabalarının ziyaret etmesini beklerler. İnsanlar ayrıca fatihalar ve dualar hediye etmek ve bakımını yapmak için sevdiklerinin kabirlerini ziyaret ederler.
Hazırlayan Filiz Arslan
Yorum Bırakın / Leave a Comment